از جمله تحولات علمی در هزاره سوم، شکست دیدگاه تجرید‌نگر دکارت است. دکارت انسان را واجد جسم و ذهن، روانپزشکی را متکفل درمان بیماری‌های ذهن و پزشکی را کاملاً جدا از آن، مسؤل درمان بیماری‌های جسمی می‌دانست. در حالی که رویکرد کل‌نگری در خدمات سلامت برضرورت توجه به تمام ابعاد وجودی انسان، نیازهای جسم، ذهن و روح، مشکلات زیستی، روانی، اجتماعی و معنوی سلامت توجه می‌کند. انسان را کل یکپارچه، متشکل از ابعاد در حال تعامل و غیر قابل تفکیک می داند که عملکرد کل وجودش، حاصل جمع جبری. این امر،  نظام سلامت را ملزم به تامین تمام نیازهای (جسمی و روحی) بیمار در تمام ابعاد سلامت وی می‌کند ( اسدزندی، راهنمای سلامت  معنوی برای خانواده بیماران، 1397). مسلما تامین نیازهای جسمی روانی واجتماعی و معنوی بیمار وخانواده او در خدمات سلامت نیازمند کار تیمی است و از طرف دیگر توجه به بعد معنوی سلامت، تغییر الگوی بیماریها، سالمند شدن جمعیت، روند رو به رشد بیماریهای مزمن و ناتوان کننده، ظهور رویکردهای درمانی نوین و ضرورت ارائه مراقبتهاي چند جانبه و پيچيده، در کنار بحران جهاني كمبود نيروي انساني، افزايش هزينه‌هاي درمان، نظام سلامت را متوجه اهمیت موضوع درمان و مراقبت تیمی، نموده است (اسدزندی، وفادار، 2018).